Μερικές διορθώσεις

Απολογούμε γιατί η τελευταία μου ανάρτηση δίνει μηνύματα τα οποία σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να δόσω. Πιστεύω ακράδαντα στις προσπάθειες που κάνουμε όλοι μας για ένα καλύτερο μέλλον για μας, δεν πιστεύω ότι είναι καλό να παραιτήσαι αν και σε κάποιους ανθρώπους δυστύχως συμβαίνει. Με τούτα όλα που γίνονται για τα δικαιώματα μας σήμερα ελπίζω να αναβιώσει η ελπίδα στον κάθε άνθρωπο και να πιστέψει οτι και λίγο και πολύ όσο μπορεί να βοηθήσει ο καθένας θα κάνει διαφορά, είναι μια μάχη που πρέπει όλοι μας να την κερδίσουμε. Όσο αφορα το αν "δικαιούμαστε" κάποια πράγματα εγώ το εννοούσα με την έννοια οτι τα αξίζουμε οπως ξέρει πολύ καλά ο καθένας που διαβάζει το ιστολόγιο οτι αύτο το πιστεύω με ολή τη δύναμη της ψυχής μου.

Η αποτύχια της κοινώνιας να δέχτει τους ομοφυλόφιλους

Πως πρέπει να νιώθει ένας άνθρωπος όταν όλες του οι ελπίδες στέφονται με αποτυχία. Τόσο που δεν χρειάζεται να προσπαθείς καν. Γιατί ξέρεις ότι πριν να προσπαθήσεις έχεις αποτύχει. Το θέμα όμως είναι ότι δεν έχεις αποτύχει εσύ. Το θέμα είναι ότι άλλοι έχουν αποτύχει για σένα. Γιατί δεν υπάρχει πλήρης ισότητα μεταξύ gay και straight? Γιατί δεν μπορούμε να σεβαστούμε τα αυτονόητα και γιατί να πρέπει να επαναλαμβάνεις συνεχώς ότι έχεις κι εσύ δικαιώματα όπως όλοι οι άλλοι?
Το παραδοσιακό μοντέλο της κοινωνίας, για να μην πούμε απλά της οικογένειας έχει αποτύχει από μόνο του γιατί δεν έμαθε να σέβεται τους ίδιους ανθρώπους που το απαρτίζουν. Ας μην ξεχνάμε ότι οι γυναίκες μέχρι και σήμερα δεν είχαν ούτε έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους άντρες, το ίδιο ισχύει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό για τους ομοφυλοφιλους.
Η επαναστάση θα ήταν πιο σωστό να ξεκινήσει εκ των άνωθεν. Οι πολιτικοί που τους ψήφιζουμε και το κράτος, αν θέλουν να ονομάζονται δημοκράτες και δήμοκρατικοί θα έπρεπε να είχαν ήδη εξασφαλίσει την ισότητα για τα ΛΟΑΤ άτομα. Όμως βρισκόμαστε στη θέση να τα ζητούμε εμείς κάτω από δυσμενείς συνθήκες.
Και στην τελική γιατί να πληρώνουμε φόρους, ας μας εξερέσουν άμα δεν μας σέβονται. Αν και δεν είναι αυτό το θέμα. Όσο για την προσπάθεια θα την βρούμε την άκρη και κάποιοι θα πρέπει απλά να μαζεύτουν στα "πετσιά" τους.

Δυό στίχοι για τον έρωτα

Οι μέρες μου στα δυό κομμένες.
Εσύ να πέρνεις το μισό
κι εγώ το άλλο που μένει.
Μα έχω ένα δισταγμό,
που χρόνια με παιδεύει.
Τις μέρες μου δικές μου κι αν
τις κανω, κι ας κλέψω λίγο απ' αυτό,
το σκοτεινό μου μυστικό,
δεν θα΄χω ξεμπερδέψει.
Μονάχα μια λέξη μου φτάνει
να έρθω πάλι εδώ. Και στην
αντίστροφη κομμάτια να με κάνει.
Ετούτο το λοιπόν που έμεινε
μακάρι να μπορούσες
για σένα να κρατούσες,
κι ας από μένα προδοθώ,
κι ας μη γυρίσω πάλι.